Darin Kanjanarot (OIEP2022)

วันนี้ตื่นมายังคงไม่ชินกับเสียงรถจอแจของเมืองใหญ่หรือเสียงวุ่นวายของจราจรติดขัด คิดว่าที่ผ่านมาตลอด2สัปดาห์นั้นคงเป็นความฝันที่มีทั้งลมเย็นสบาย การวิ่งไปของรถเมล์ และการเรียนรู้จะอยู่ร่วมกับคนอื่น เพื่อก้าวข้ามการกลัวความเจ็บปวดจากความสัมพันธ์ และแน่นอนว่านั่งเรียนคงไม่มีเสียงระฆังโบสถ์เตือนให้รู้ว่าเวลาผ่านไปกี่ชั่วโมงแล้ว

ส่วนตัวนั้นคิดว่าการร่วงโรยของใบ้ไม้ในหน้าฤดูนี้นั้น กลับเป็นการเริ่มต้นใหม่และเส้นทางน่ามหัศจรรย์เหมือนสาวน้อย อลิซในดินแดนมหัศจรรย์(แรงบันดาลใจจากบุคคลจริงประจำเมือง Oxford) ที่มองว่าต่อให้เวลาจะหยุดที่กี่วิ ถ้าเราให้ความสำคัญกับเวลา ทุกช่วงจะมีค่าเสมอ @All ขอบคุณทุกคนที่เป็นหน้าหนังสือของดินแดนมหัศจรรย์ของกันและกันค่ะ